خانه دوست کجاست ؟ در روزنامه دوازدهم امردادماه هشتاد و هشت چاپ شد

وقتي حلقه دي‌وي‌دي را توي دستگاه گذاشتم و تيتراژ فيلم شروع شد مادربزرگ مثل اجل معلق بالاي سرمان ظاهر شد و گفت: چه کار مي‌کنيد؟ گفتم: فيلم مي‌بينيم. پرسيد: چه فيلمي؟ برادرم گفت: نمي‌دانيم مادرجان. فقط مي‌دانيم فيلمي از جعفر پناهي است. پدربزرگ چيني گفت: سينگ ماتسا اوچي فينگ. يعني: ددم واي! خانم بزرگ گفت: نکند با گوشي تلفن همراه فيلمبرداري شده؟ گفتم: نخير خانم‌جان. فيلم آماتور که نيست. کلي جايزه جهاني برده. مادربزرگ گفت: مي‌بيني خانم جان؟ همه آن بودجه منحوس را ريخته‌اند پاي اين فيلم‌ها. خانم بزرگ گفت: چه جايزه‌اي برده حالا؟ زود تند سريع جواب بده. گفتم: من چه مي‌دانم. پدربزرگ چيني گفت: بينگ‌اي توسو. يعني طبق تبصره جديد منشور اخلاقي محفل که همين حالا صادر شد همه فيلم‌ها اول بايد توسط شوراي بازبيني نگاه شده تا در صورتي که مشکل اخلاقي و غيره نداشته باشد بتوان آن را پخش کرد. (همه اينها ترجمه لفظ به لفظ آن جمله بود و ترجمه ما مثل ترجمه گفته‌هاي راينر سوبل توسط آرش فرزين ردخور ندارد و مو لاي درزش نمي‌رود) خلاصه فيلم ضبط و به اتاق پدربزرگ چيني ارسال شد. حين اينکه آنها فيلم را بازبيني مي‌کردند صداي خنده ارواح لباس شخصي از توي اتاق مي‌آمد. اما وقتي در اتاق خواب باز شد همه چهره‌اي عبوس داشتند. البته غير از پدربزرگ چيني. خيالمان کمي راحت شد. مادربزرگ گفت: بالاخره اين دخترها که مي‌خواستند بروند توي ورزشگاه چه شان بود؟ پدربزرگ چيني چيزي پرسيد که معني‌اش اين بود: اِ... مگر اينها دختر بودند؟ خانم بزرگ گفت: احتمالا شما خواب بوده‌اي قند عسل. پدربزرگ عصايش را کوبيد سر من و چيزي گفت. خانم بزرگ گفت: راست مي‌گويد خوب. چرا زيرنويس چيني ندارد اين فيلم؟ نکند... برادرم گفت: مادرجان چيزي نگوييد. ما را توي هچل نيندازيد. آنقدر صم بکم نشستيم تا بازبيني فيلم مجددا انجام شد. وقتي فيلم تمام شد پدربزرگ چيني با فارسي سليس گفت: اين فيلم را از چه کسي گرفته‌اي؟ هول کردم و گفتم: دوستم. پرسيد: و خانه دوستت کجاست؟ هيات تحقيق و تفحص مرا با خود خانه به خانه ‌برد تا صاحب اصلي فيلم را پيدا کند. اهالي همه خانه‌ها ادعا مي‌کنند با من دوست هستند و فيلم مال آنهاست. خوشبختانه پدربزرگ چيني معني کلمه رفيق را خوب مي‌داند.